Obraz jest niemal filmowy: skupiona intensywność Igi Świątek na korcie ustępuje miejsca radosnemu uśmiechowi, gdy pozuje do zdjęcia na tle lokalnej atrakcji. Nagłówek sam w sobie jest uroczy, sugerując, że nawet światowej klasy sportsmenka nie jest odporna na pokusę uwiecznienia wspomnień z podróży w tak powszechny sposób.
Budzi to poczucie wspólnoty. Kto z nas nie ma w swojej galerii zdjęć mniej lub bardziej udanych selfie z wakacji? Wyobrażenie sobie Igi, często postrzeganej jako osobę niezwykle skoncentrowaną i zdyscyplinowaną, robiącej typowe turystyczne zdjęcie, jest zarówno zabawne, jak i zaskakująco bliskie.
Jej zachowanie – robienie selfie „jak my wszyscy” – dodaje jej jeszcze więcej uroku. Sugeruje naturalność i brak dystansu, chęć dzielenia się radością z podróży w prosty i autentyczny sposób. Zamiast polegać na profesjonalnych fotografach, Iga chwyta za telefon, by uchwycić moment, tak jak robi to większość turystów.
Ta anegdota maluje obraz kogoś, kto nie traktuje siebie zbyt poważnie, kogoś, kto potrafi cieszyć się zwykłymi radościami życia, nawet jeśli te radości obejmują robienie nieco niezdarnych zdjęć na tle popularnych zabytków. To przypomnienie, że sława i osiągnięcia niekoniecznie chronią przed uniwersalnym pragnieniem uwieczniania wspomnień, a w przypadku Igi podkreśla jej przystępność i ludzką stronę.
